سکه های دوران زندیه دارای پیشرفت بیشتری در ظرافت و کیفیت نسبت‌ به دوره های قبل داشتند و چکشی کاری در آنها دیده می‌شد.این سکه ها با استفاده از فلزهایی چون طلا و نقره و آلیاژ هایی چون برنز ضرب می‌شدند‌.قطر این سکه ها ۱ یا ۲ میلی متر بود و روی آن نوشته هایی متناسب با دین اسلام نوشته شده بود.این سکه ها ارزش های متفاوتی داشتند و میان مردم مبادله آنها رایج بود.واحد این سکه ها ماهور یا عباسی بود که به صورت سکه یک ماهوری یا یک عباسی ضرب می‌شدند.لا اله الا الله بر روی بیشتر این سکه ها با خط رایج آن زمان نوشته شده که نشان دهنده اسلامی بودن حکومت زندیه و اعتقاد به دین مبین اسلام است.از ضرابخانه های مشهور آن زمان می‌توان به ضرابخانه تهران و شهرهای مهمی همچون یزد اشاره کرد.بر روی سکه های یک ماهوری این دوران ستاره ای منطبق با طرح اسلیمی حک شده که در داخل آن عقاید مذهبی خطاطی شده به چشم می‌خورد.