منظومه شمسی ما در بازوی مارپیچی و کوچکی به نام بازوی جبار یا شکارچی قرار دارد. مرکز کهکشان راه شیری حاوی ستارگان پیر و دست کم یک سیاهچاله است. ستارگان جوان‌تر همراه با گرد و غبار و گازی که ستارگان جدید را تشکیل می‌دهند در بازوها قرار دارند.

از زمین کهکشان راه شیری ما به شکل یک نوار قابل مشاهده است که سراسر آسمان شب را فرا گرفته. وقتی دور از نور شهر هستیم آسان‌تر می‌توانیم آن را ببینیم.

منظومه شمسی ما در بخش خارجی‌تر کهکشان راه شیری قرار دارد. دانشمندان حدس می‌زنند تعداد ستارگان کهکشان راه شیری به ۴۰۰ میلیارد بالغ شود.

بیشتر این ستارگان از زمین قابل مشاهده نیستند .تقریباً هر چیزی که ما می‌توانیم در آسمان ببینیم به کهکشان راه شیری تعلق دارد.

خورشید حدود ۲۶ هزار سال نوری از مرکز کهکشان راه شیری فاصله دارد. کهکشان راه شیری حدود ۸۰ هزار تا ۱۲۰ هزار سال نوری درازا و کمتر از ۷۰۰۰ سال نوری ضخامت دارد.

ما روی یکی از بازوهای مارپیچی کهکشان راه شیری به طرف خارج و لبه آن قرار داریم خورشید و منظومه شمسی ما حدود ۲۰۰ تا ۲۵۰ میلیون سال طول می‌کشد تا یک بار به دور کهکشان راه شیری بگردند.

در این مدار زمین و بقیه منظومه شمسی با سرعتی معادل حدود ۱۵۵ مایل در ثانیه یا ۲۵۰ کیلومتر در ثانیه حرکت می‌کنند.